7 مارس 2024 - در یک مطالعه ی مشاهده‌ای اخیر که شامل بیمارانی از سه بیمارستان تخصصی بود، محققان شواهد قانع‌کننده‌ای را کشف کردند که از اثربخشی گسترده متفورمین به عنوان خط اول درمان در دیابت نوع 2 (T2DM) حمایت می‌کند. این مطالعه که بر روی بیماران با عملکرد کلیوی حفظ شده متمرکز بود، با هدف پر کردن شکاف های موجود در درک تأثیر متفورمین بر شرایط مختلف کلیوی انجام شد. این مطالعه به این نتیجه رسید که استفاده از متفورمین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با سطوح مختلفی از عملکرد کلیوی، به طور مداوم با کاهش خطر نفروپاتی دیابتی آشکار(DN)، عوارض جانبی عمده قلبی عروقی (MACE) و عوارض جانبی عمده کلیوی (MAKE) مرتبط است.

نتایج این مطالعه در مجله Scientific Reports منتشر شد.

متفورمین، که به عنوان سنگ بنای درمان دیابت نوع 2 (T2DM) مشهور است، مدت‌هاست که به دلیل اثربخشی آن در بهبود نتایج بالینی در میان افرادی با عملکرد کلیوی حفظ شده، مورد استقبال قرار گرفته است. با این حال، یک شکاف قابل توجه اطلاعاتی در مورد میزان اثربخشی متفورمین در افرادی با عملکردهای مختلف کلیوی وجود دارد. از این رو، محققان یک مطالعه گذشته نگر و چند مرکزی را با استفاده از داده‌های پایگاه‌های داده ی سه بیمارستان تخصصی انجام دادند و از سوابق پزشکی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده کردند. گروه متفورمین شامل افرادی بود که قبل از تصادفی سازی در مطالعه برای آنها متفورمین تجویز شده بود و حداقل یک نسخه ی اضافی از متفورمین دریافت کرده بودند. در حالی که گروه کنترل شامل آن دسته از بیمارانی بود که از عوامل کاهنده قند خون خوراکی غیر از متفورمین استفاده می کردند، بدون تجویز متفورمین بعدی در طول دوره مشاهده. در این مطالعه برای بیماران بدون نفروپاتی دیابتی (DN)، محققان پیامدهایی مانند رویدادهای نفروپاتی دیابتی، عوارض جانبی عمده قلبی عروقی(MACE) و عوارض جانبی عمده کلیوی(MAKE) را بررسی کردند. به دنبال تطبیق دقیق امتیاز تمایل 1:1، 1994 نفر برای هر دو گروه متفورمین و گروه کنترل در میان بیماران دیابتی نوع 2 بدون نفروپاتی دیابتی در ابتدای مطالعه انتخاب شدند.

یافته ها:

•  یافته های این مطالعه بینش های جالبی را در مورد تأثیر متفورمین بر نتایج بالینی نشان داد.در حالی که نسبت نرخ بروز (IRR) برای رویدادهای DN تفاوت معنی داری را بین گروه ها نشان نداد(IRR= 1.06، 95%فاصله اطمینان: 0.96-1.17)، متفورمین به عنوان یک عامل محافظتی قوی در برابر حوادث نامطلوب قلبی عروقی (MACE) با نسبت نرخ بروز 0.76 (0.64-0.92) ظاهر شد.

•  علاوه بر این، متفورمین اثربخشی قابل توجهی را در کاهش عوارض جانبی عمده کلیوی (MAKE) با نسبت نرخ بروز برابر با 0.45(از 0.33 تا 0.62) نشان داد.

•  با بررسی عمیق‌تر داده‌ها، این مطالعه نتایج را بر اساس زیرگروه‌های عملکرد کلیوی، از جمله CKD 3A، 3B و 4 بررسی کرد. در CKD 3A، متفورمین مزایای قابل‌توجهی با نسبت نرخ بروز برابر با 0.70(0.57-0.87) برای MACE و 0.39 برای MAKE (0.35-0.43) نشان داد.

•  به طور مشابه، در CKD 3B، نسبت نرخ بروز  برای MACE برابر با 0.83 (0.74-0.93) و برای MAKE برابر با 0.44 (0.40-0.48) بود.

•  در CKD 4، متفورمین همچنان اثرات مثبت خود را نشان می دهد، نسبت نرخ بروز برای MACE برابر با 0.71(0.60-0.85) و برای MAKE برابر با 0.45 (0.39-0.51) بود.

محقق اصلی این مطالعه گفت: این یافته‌ها نشان می‌دهد که بین استفاده از متفورمین با کاهش خطر ابتلا به  DNآشکار،MACE  و MAKE در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با عملکردهای مختلف کلیوی، همبستگی وجود دارد. با این حال، مهم است که توجه داشته باشیم که این مطالعه مشاهده‌ای است و تحقیقات بیشتر، از جمله کارآزمایی‌های تصادفی‌ و کنترل‌شده، برای تأیید این نتایج امیدوارکننده، ضروری است. همانطور که جامعه پزشکی مشتاقانه منتظر تحقیقات بیشتر است، این یافته ها مزایای بالقوه چند وجهی متفورمین را روشن می کند و امیدی را برای بهبود نتایج در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، به ویژه آنهایی که سطوح مختلفی از عملکرد کلیوی دارند، ارائه می دهد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/metformin-shows-consistent-benefits-across-renal-functions-in-type-2-diabetes-patients-125454